اين فهرستي از سازهاي موسيقي ايران و جهان است.
سازهاي زهي
بربط (عود يا رود)
بربت، رود يا عود، سازي ايراني از رده سازهاي زهي زخمه‌اي است
كه در خاورميانه از جمله ايران و كشورهاي عربي رواج دارد.بربت از كهن‌ترين سازهاي شرقي به شمار مي‌رود.
تار
تار از سازهاي زهي و ايراني است كه با زخمه نواخته مي‌شود.
تار در ايران و برخي مناطق ديگر خاورميانه مانند تاجيكستان، جمهوري آذربايجان و ارمنستان و گرجستان و ديگر نواحي نزديك قفقاز براي نواختن موسيقي كلاسيك اين كشورها و بخش‌ها رايج است.
واژه تار خودش در فارسي به معني رشته است.
تنبور
تنبور سازي است كه دسته‌اي بلند و كاسه‌اي گلابي شكل دارد و معمولاً از چوب توت ساخته مي‌شود.
كاسه آن به دو صورت يك تكه (كاسه‌اي) كه از قديم مرسوم بوده
و چند تكه‌اي (تركه‌اي يا چمني) است كه به تقليد از كاسه سه تار در دهه‌هاي اخير ساخته شده‌است
ديوان
ديوان از جمله سازهاي مضرابي است.
اين ساز يك ساز كُردي است.
و يكي از سازهاي خانواده تنبور به حساب مي‌آيد، كه غير از كردستان تركيه در مناطق مختلف كردستان عراق و كردستان ايران و كردستان سوريه استفاده مي‌شود
و انواع خاصي از آن در مناطق مختلف كردستان تركيه وجود دارد. ديوان سايز بزرگتر تنبور است.
سه‌تار
سه‌تار از سازهاي زهي و مضرابي موسيقي ايراني است كه با ناخن انگشت اشارهٔ دست راست نواخته مي‌شود.
اين ساز، داراي ۴ سيم از جنس فولاد و برنج است كه به موازات دسته، از كاسه تا پنجه كشيده شده‌اند.
سه‌تار داراي ۲۵ پردهٔ قابل حركت از جنس روده‌ي حيوانات يا ابريشم است.
صداي آن ظريف و تو دماغي و تا حدودي غمگين است
و گستره صوتي آن از هنگامِ بمِ دو زير خط حامل تا لا بمل بالاي خط حامل و در نتيجه نزديك به ۳ اكتاو است.
آموزشگاه موسيقي
سنتور
سنتور ساز زهي كوبه‌اي موسيقي ايراني است.
فرهنگ دهخدا سنتور را اينگونه بازشناخته‌است:
«از سازهاي ايراني به شكل ذوزنقه كه داراي سيم‌هاي بسياري است و با دو زخمه چوبي نواخته مي‌شود.
رايج‌ترين نوع سنتور (۹ خركي) داراي ۷۲ سيم است كه به دسته‌هاي ۴ تايي و در ۱۸ دسته تقسيم مي‌شود.
كمانچه
كَمانچه يكي از سازهاي ايراني و موسيقي خاور زمين است.
اين ساز علاوه بر شكم، دسته و سر، در انتهاي پاييني ساز، پايه‌اي دارد كه روي زمين يا زانوي نوازنده قرار مي‌گيرد.
گيتار
گيتار نوعي ساز زهي است كه با پيك يا انگشت نواخته مي‌شود
و از اين جهت كه سيم‌هاي آن در اثر ارتعاش توليد صدا مي‌كنند،
به سازهاي گروه كوردوفون يا زه‌صدا تعلق دارد.
اين ساز علاوه بر داشتن قدمت تاريخي قابل توجه
توانسته‌است هم‌گام با تحولات موسيقي غرب پيشرفت چشمگيري داشته باشد؛
كه در نتيجه گونه‌هاي متفاوتي از آن بوجود آمده و هم اكنون جايگاه ويژه‌اي در موسيقي جهان دارد.
ويولون
ويولن ساز زهي و آرشه‌اي است.
اين ساز كوچك‌ترين عضو سازهاي زهي-آرشه‌اي است.
براي نواختن معمولاً روي شانه چپ قرار مي‌گيرد و با آرشه كه در دست راست نوازنده است نواخته مي‌شود.
كوك سيم‌هاي ويولن از زير به بم به ترتيب: مي (سيم اول)، لا (سيم دوم)، ر (سيم سوم)، سل (سيم چهارم).
دوتار
رباب
سلانه
سي‌تار
چگور
چونگير
تار باس
تار آذربايجاني (۹ سيم)
چنگ
دولسيمر
باغلاما
بالالايكا
بانجو
شهتور
شورانگيز
صراحي
قيچك (غژك يا غيچك)
كرشمه
كنترباس
قانون
قاويز (زنبورك تركمني)
قوپوز
قيجاق (كمانچهٔ تركمني)
لوت
مراژ
ويولون آلتو
ويولا
ويولا د آمور
ويولا داگامبا
ويولاي باس
ويولن‌سل
ماندولين
هارپ
يوكه‌ليلي